در دنیای فناوری، تغییرات و پیشرفت‌ها به سرعت در حال وقوع هستند و محصولات مختلف به مرور زمان جایگزین می‌شوند. یکی از بخش‌هایی که همواره دستخوش تحول قرار می‌گیرد، رم‌های کامپیوتری هستند. رم های کامپیوتری که منسوخ شدند، نشان‌دهنده پیشرفت‌های شگرف در طراحی و عملکرد سخت‌افزارها هستند که با گذشت زمان و معرفی تکنولوژی‌های جدیدتر، نیاز به به‌روزرسانی و جایگزینی دارند. در صورتی که رم (RAM) را در سیستم های خود و مخصوصا گیمینگ ارتقا ندهیم، ممکن است شاهد کاهش سرعت و سایر مشکلاتی شویم که بر روی کارایی سیستم تاثیر می‌گذارند. برای خرید رم کامپیوتر می توانید با پی سی مکتب تماس بگیرید و یا از قست محصولات سایت پی سی مکتب خرید نمایید.
کدامیک از رم های کامپیوتر منسوخ شده است؟
در دنیای سخت‌افزار، هر نسل از رم‌های کامپیوتری برای مدتی کوتاه بر تخت قدرت تکیه می‌زند و سپس جای خود را به فناوری‌های سریع‌تر، کارآمدتر و پیشرفته‌تر می‌دهد. بسیاری از حافظه‌های رم که روزی استاندارد بازار محسوب می‌شدند، حالا تنها در موزه‌های فناوری یا در سیستم‌های قدیمی باقی مانده‌اند. در این بخش، به بررسی برخی از رم‌های کامپیوتری که منسوخ شده‌اند، می‌پردازیم.
SDRAM
رم های SDRAM که مخفف شده عبارت Synchronous Dynamic Random-Access Memory هستند، یکی از اولین رم هایی بود که با پردازنده همگام سازی می شد و به همین دلیل عملکردی سریع‌تر و پایدارتر نسبت به حافظه‌های نسل قبل ارائه می‌داد. این نوع حافظه دارای ۱۶۸ پین بود و در سرعت‌های ۶۶ تا ۱۳۳ مگاهرتز کار می‌کرد.
در دهه ۹۰ میلادی، SDRAM استاندارد اصلی حافظه برای بسیاری از کامپیوترهای شخصی شد و جایگزین فناوری‌های قدیمی‌تر مانند FPM (Fast Page Mode) و EDO RAM (Extended Data Out RAM) شد. با این حال، رشد سریع فناوری باعث شد که این رم نتواند خود را با نیازهای جدید سخت‌افزارهای مدرن وفق دهد. در نهایت، با معرفی DDR SDRAM در اوایل دهه ۲۰۰۰، SDRAM از بازار حذف شد و تنها در سیستم‌های قدیمی قابل یافت بود.
یکی از دلایل اصلی منسوخ شدن رم های SDRAM، معماری تک نرخی (Single Data Rate) آنهاست. در این فناوری، دادهها تنها در لبه بالارونده کلاک انتقال مییابند، در حالی که استانداردهای جدید مانند DDR از هر دو لبه کلاک استفاده میکنند. این محدودیت باعث شد نرخ انتقال داده در SDRAM به حداکثر ۱٫۶ گیگابایت بر ثانیه برسد، در حالی که DDR4 امروزی به ۲۵٫۶ گیگابایت بر ثانیه دست یافته است.
RDRAM
در مبحث رم های کامپیوتری که منسوخ شدند در اواخر دهه ۹۰ میلادی، شرکت Rambus حافظه‌ای جدید با نام RDRAM را معرفی کرد که وعده سرعت‌های بالاتر و پهنای باند بیشتر را می‌داد. رم RDRAM مخفف عبارت “Rambus Dynamic Random-Access Memory” است. آر دی RAM در ابتدا گزینه محبوبی برای سیستم‌های رده‌بالا و حتی کنسول پلی‌استیشن ۲ بود و سرعت‌های ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ مگاهرتز را ارائه می‌داد که بسیار سریع‌تر از SDRAM بود.
اما این فناوری دو مشکل اساسی داشت: قیمت بسیار بالا و مصرف انرژی زیاد که منجر به تولید گرمای بیش از حد میشد. از آنجایی که این نوع رم به هیت‌سینک‌های بزرگ نیاز داشت، کاربران معمولی علاقه‌ای به استفاده از آن نداشتند. در نهایت، با ورود DDR SDRAM که هم ارزان‌تر و هم کارآمدتر بود، RDRAM خیلی زود از صحنه رقابت حذف شد.
هزینه تولید RDRAM بهدلیل طراحی پیچیده و الزامات دقیق ساخت تا ۳ برابر بیشتر از SDRAM بود.
براساس گزارش Samsung درباره رم های کامپیوتری RDRAM:
در سال ۲۰۰۰ اشاره میکند که قیمت یک ماژول ۱۲۸ مگابایتی RDRAM به ۶۰۰ دلار میرسید، در حالی که SDRAM معادل تنها ۱۵۰ دلار هزینه داشت.
ماژولهای RDRAM به دلیل فرکانس بالا نیاز به هیتسینک های اختصاصی داشتند. این موضوع علاوه بر افزایش هزینه، باعث محدودیت در طراحی سیستم ها میشد. آزمایش های Tom’s Hardware در سال ۲۰۰۲ نشان داد دمای ماژول های RDRAM در حالت حداکثر بار به ۸۵ درجه سانتیگراد میرسید.
DDR1
رم های کامپیوتری DDR SDRAM که مخفف عبارت “Double Data Rate Synchronous DRAM” هستند، نسل بعدی رم‌های گیمینگ بودند که در اوایل دهه ۲۰۰۰ معرفی شدند و توانستند عملکردی به مراتب بهتر از SDRAM ارائه دهدند. تفاوت اصلی این حافظه با SDRAM در این بود که DDR می‌توانست در هر سیکل کلاک، دو بار دادهها را منتقل کند که این موضوع باعث افزایش دو برابری پهنای باند حافظه شد.
رم‌های DDR دارای ۱۸۴ پین بودند و در فرکانس‌های ۲۰۰ تا ۴۰۰ مگاهرتز کار می‌کردند که نسبت به SDRAM جهش بزرگی محسوب میشد. با این حال، مشکل مصرف بالای انرژی و محدودیت در سرعت پردازش دادهها باعث شد که این نسل از رم‌ها هم خیلی زود جای خود را به نسخه بهبودیافته یعنی DDR2 بدهند. با ورود DDR2 در اواسط دهه ۲۰۰۰، حافظه‌های DDR1 به تدریج از بازار حذف شدند و دیگر در سیستم‌های جدید استفاده نشدند.
حافظه‌های DDR1 در اوایل دهه 2000 میلادی معرفی شدند و انقلابی در سرعت پردازش کامپیوترها ایجاد کردند. این نسل از حافظه‌ها با سرعت انتقال داده دو برابر نسبت به نسل قبل، استاندارد جدیدی در صنعت کامپیوتر تعریف کرد. رم‌های دی دی آر 1 با فرکانس‌های مختلفی از 200 تا 400 مگاهرتز عرضه می‌شدند و قابلیت انتقال داده تا 3.2 گیگابایت بر ثانیه را داشتند.
نتیجه مقاله
رم‌های کامپیوتری همواره در حال پیشرفت هستند و مدل‌های قدیمی مانند SDRAM، RDRAM و DDR1 به مرور زمان از رده خارج شده‌اند. این تغییرات، نتیجه افزایش نیاز به سرعت پردازش بیشتر، بهینه‌سازی مصرف انرژی و بهبود عملکرد کلی سیستم‌هاست. ارتقای رم یکی از بهترین راهکارها برای افزایش سرعت، بهبود عملکرد نرم‌افزارهای سنگین و کاهش فشار روی سخت‌افزار محسوب می‌شود.
منبع: سایت کامپیوترچی
